ONZE FILOSOFIE
Miloa biedt aan uw huisdieren natuurlijke, innoverende, plantaardige oplossingen om hun gezondheid en welzijn te verbeteren.
Het motto van Miloa is « Passie zonder concessie ». Miloa verbindt zich ertoe gebruik te maken van de meest zuivere, innoverende en milieuvriendelijkste ingrediënten en voedingsstoffen.
Het productengamma van Miloa is gericht op verschillende aspecten van de gezondheid en het welzijn. De producten helpen bijvoorbeeld bij het herstel en de recuperatie van sportieve dieren, zorgen mee voor het hart, de nieren, de mobiliteit, het verteringsstelsel of bieden steun bij angstverschijnselen of gedragswijzigingen bij oudere dieren.
Het gamma van Miloa evolueert voortdurend. Deze dynamiek wordt mee gedragen door ons wetenschappelijk comité, onze nauwe samenwerking met praktiserende confraters en ons onderzoek.
« Miloa, dat is met de voeten in de kliniek, het hart op de consultatietafel en het hoofd in de wetenschappen ».
De producten van Miloa zijn verkrijgbaar bij de dierenartsen. Zij zijn de enige professionelen die voor de gezondheid van de dieren kunnen zorgen en erkend worden door ons laboratorium.
ONTSTAAN VAN
EEN ROEPING TOT « DIERENARTS »
Het verhaal van Miloa, dat is het verhaal van de dokter in de diergeneeskunde Estelle Lhoest, dat is mijn verhaal.
Het verhaal van Miloa begint in de streek waar ik mijn kindertijd doorbracht, in een dorpje in het hart van de Haspengouwse regio tussen Luik en Brussel, Stockay Saint Georges. Omdat ik als kind een zwakke gezondheid had, ging ik niet veel naar school.
Mijn speelkameraadjes hadden een vacht of pluimen. Om me bezig te houden nam mijn grootvader me mee, ingeduffeld achteraan op de fiets, doorheen de velden. Tijdens onze lange wandelingen en gesprekken met de boeren, keken we samen naar het onveranderlijke ritme van de seizoenen.
Al heel jong kreeg ik een gevoel van eerbied tegenover de natuur. De mens is best onmachtig en zwak tegenover de kracht van de elementen. Hij kan niets beginnen tegen de bijtende vrieskou, de regenachtige zomers, de vernielende onweders of de onstilbare honger van knaagdieren of stelende vogels.
Zoveel we konden, gingen we de dieren uit de omgeving troosten, aaien, vertroetelen of borstelen. Paarden, geiten, schapen, koeien… geen enkel dier werd vergeten. Mijn grootvader Henri was een echte vogelliefhebber zoals ook zijn eigen vader Gustave dat was geweest. Thuis hadden we altijd verminkte, gewonde of achtergelaten vogels of uit het nest gevallen kleine vogeltjes.
Al van in deze periode stond het vast dat ik dierenarts of landbouwingenieur zou worden.
En dan, het drama. De ziekte slaat harder toe, wordt erger, is besmettelijk en vraagt een ziekenhuisopname in afzondering. De onbegrijpelijke pijn van een kind van 5 jaar dat gevangen zit in een kamer ver weg van de weidse natuur waar de wind zonder hindernissen kan waaien. En met deze opsluiting, het steeds opstandiger worden tegenover de dokters die over mij spraken alsof het om een levenloos voorwerp ging. Op dat precieze moment heb ik mezelf voorgenomen dat, eens ik volwassen zou zijn, niemand nog over mijn gezondheid zou praten alsof het over de staat van een meubel ging. Als volwassene zou ik zelf leren begrijpen welke mechanismen ziek maken en welke principes kunnen genezen. Zo ontstaat een obsessie: de obsessie van een onderzoeker.
De obsessie om te begrijpen, te analyseren en oplossingen te vinden voor problemen die als onoplosbaar worden beschouwd, zonder ooit de moed te verliezen.
Tijdens mijn tienerjaren en mijn studies dierengeneeskunde heeft mijn pad dat van talrijke gepassioneerden gekruist. Actoren van hun eigen leven, briljant, bedwelmd door hun werk zoals anderen door de wijn of de zeelucht. Ze hebben me de zin gegeven om te leren, te begrijpen, te geven zonder grenzen, zichzelf te overwinnen, te delen. Ik ben hen veel verschuldigd en denk vaak aan hen terug.
De medische praktijk heeft me geconfronteerd met het echte leven: dat van overwinningen, van hoop, van zichzelf geven, van lijden, van zich vastbijten, van onrechtvaardigheid, van slapeloze nachten van bij patiënten te waken of van het zich suf piekeren over het vinden van de beste behandeling.
Zoals al mijn confraters dat dagelijks doen, ben ik de moeilijkste van alle strijden aangegaan. Die waarvan de finale afloop altijd meedogenloos en onvermijdelijk is, die waarvan men nooit geneest. Ik ben ze altijd aangegaan met de wil nog wat tijd te winnen en vooral in alle sereniteit voor mijn patiënten en hun menselijke gezellen. De dood is voor ons als de tijd voor Charles Baudelaire: « Ze wint bij elke slag zonder vals te spelen! Zo luidt de wet ».
Ons beroep is prachtig maar verschrikkelijk moeilijk om uit te oefenen.
Bij het schrijven van deze tekst, heb ik een fles in zee gegooid. Ik heb aan mijn vrienden en kennissen dierenartsen (800 personen) gevraagd om hun beroep, ons beroep, in 3 woorden te omschrijven.
Dit zijn de woorden die het vaakst terugkwamen: passie, ondankbaarheid, zelfoverwinning, medelijden, frustratie, verantwoordelijkheid, vertrouwen, nuttigheid, contact, uitdaging, emoties, geluk, stress, voldoening, zending, mentale belasting, waardering, vermoeidheid, uitwisseling, evolutie, druk, geduld, psychologie.
Dit werk waar ik zo fier op ben, lijkt waarachtig op geen enkel ander!
Ik kwam ook in contact met vele buitengewone, moedige, lieve, gulle, trouwe, schattige honden, katten, paarden, ezels, runderen, schapen, kippen, eenden, schildpadden, olifanten. Aan hen wijd ik mijn leven. Ze geven me de kracht en de energie om onophoudelijk door te gaan met de ontwikkeling van nieuwe, steeds innovatievere en beterwerkende oplossingen.
Het is voor hen dat ik, in februari 2011, na 5 jaar onderzoek en het behalen van 3 bijkomende diploma’s (een Diplôme Etudes Approfondies in de Voedingsleer, een Master in de proefdierkunde aan de Universiteit van Luik en een Universitair diploma in Fytotherapie en Aromatherapie aan de Universiteit van Clermont-Ferrand) heb beslist om een laboratorium op te richten, mijn eigen laboratorium. De fundamentele waarde, de basis: « Passie zonder concessie ».
Planten zijn ongelooflijk vernuftig en hun genoom is veel complexer dan dat van dieren. Daardoor zijn ze in staat strategieën te vinden en zich aan te passen aan een vijandige omgeving, zelfs als ze er niet vandoor kunnen gaan.
Ze kunnen overal groeien zelfs in de meest extreme omstandigheden zoals in de woestijn, op een bergtop, aan de kust, bij een vulkaankrater of geiser. Ze hebben geen poten maar reizen rond dankzij de dieren en de wind.
Ze brengen ons in vervoering met hun delicate parfums, hun schoonheid fascineert ons en ze vormen een belangrijk deel van onze voeding. Ze lijken weerloos… maar ze zijn in staat, als het aankomt op overleven, om gif aan te maken of om substanties te produceren die op onze antilichamen lijken. Ze hebben nog talrijke waardevolle schatten aan ons te onthullen.
Miloa gebruikt al hun gaven ten voordele van de gezondheid van onze trouwe vrienden.
Miloa is ook de uitvoering van een belofte. Het is de belofte die ik deed in mei 1994 aan mijn oude trouwe Bouvier, Stone. Stone, mijn lieve levensgenote, is gestorven aan kanker die was begonnen bij de tepels en was uitgezaaid naar de longen. Ik heb haar gezworen mijn leven te wijden aan de strijd tegen ziektes die ons onrechtvaardig van onze beste vrienden scheiden. Alle dagen doe ik mijn best om mij aan mijn belofte te houden.
Dierenarts Estelle Lhoëst,
DEA in de Voedingsleer | Universitair Diploma in Fytotherapie en Aromatherapie
OORSPRONG VAN DE NAAM MILOA
Waar komt de naam Miloa vandaan?
Na mijn 5 jaren onderzoek was ik er vast van overtuigd dat mijn beste bondgenoot om het welzijn en de gezondheid van mijn geliefde patiënten te verbeteren, bij de planten moest gezocht worden.
Daarom heb ik de naam van een voedzame fruitsoort gekozen, de appel.
Omdat een appel lekker is, goed voor de gezondheid, soms zoet, soms zuurachtig of zuur. Kent u het Engelse spreekwoord: « Een appel per dag houdt de dokter weg? »
Wist u dat een appel rijk is aan antioxidanten zoals quercetine, catechine, epicatechine, procyanidine en flavonoïden? In de Middeleeuwen werden zalfjes bereid op basis van appelpulp, vandaar het woord pommade. Omdat de appel rond is, vlezig en sappig, en symbool staat voor weldadigheid.
Omdat er meer dan 20 000 soorten appels bestaan in de wereld en er appels zijn in alle maten, in alle kleuren en in alle smaken, omdat er appelbomen groeien op alle continenten behalve op Antarctica en de appel de vrucht is van diversiteit en verdraagzaamheid. Wist u dat alle appelbomen afkomstig zijn van de primaire wouden in Kazachstan dicht bij de Chinese grens in de hemelse bergen van Tian Shan? Er zijn 27 variëteiten van de Malus Sieversii, vooroudersoort van alle appels die in de wereld worden gekweekt en bestand tegen alle ziektes. Deze bomen, die meer dan 65 miljoen jaar geleden zijn beginnen groeien, zijn soms 300 jaar oud, hebben een hoogte van 30 m en een omtrek van 2 m. De zoetste vruchten werden door de beren gegeten en de meest vlezige werden uitgekozen door de fijnproevers die de zaadjes ervan verspreidden via hun uitwerpselen. De nomaden die de zijderoute volgden, deden de rest…
Omdat de appel het symbool is van de verboden Kennis.
Omdat de appel het symbool is van de Liefde.
Omdat de appel het embleem is van de beste muziekgroep aller tijden ; van de meest bruisende, dynamische en verbazingwekkende stad ter wereld, en ook omdat de appel het icoon is van het informaticabedrijf waarvan de innovatie en de visie van de oprichter de wereld hebben veranderd.
…Om al deze redenen heb ik voor de Appel gekozen.
Pomme in het Frans, apple in het Engels, appel in het Nederlands, apfel in het Duits en МНλО (milo) in het Grieks.
Griekenland trekt me aan en boeit me sinds mijn jeugd. Lang voor ik het zachte klimaat ontdekte, de heerlijke keuken, de magische stranden, de fascinerende archeologische sites, het vulkanische temperament van zijn inwoners, de rust van de schaduwrijke stranden en de lieflijke dorpjes in de bergen, was ik in de ban van de mythologie, de geschiedenis en de taal van dit land.
Ik houd zielsveel van Griekenland, de moeder van onze beschaving. Daarom was het voor mij natuurlijk om voor het Grieks te kiezen…
Dierenarts Estelle Lhoëst,
DEA in de Voedingsleer | Universitair Diploma in Fytotherapie en Aromatherapie