OORSPRONG

Chronische overmatige productie en secretie van GH door een tumor in de hypofyse veroorzaakt acromegalie, ook hypersomatotropisme genoemd. Over het algemeen zijn het tumoren die zich traag ontwikkelen en al lang aanwezig kunnen zijn voordat de eerste klinische tekenen verschijnen.

Het is een ziekte die vooral voorkomt bij oudere katten (>10 jaar). Mannelijke dieren hebben predispositie voor de ziekte.

KLINISCHE VERSCHIJNSELEN

Acromegalie is één van de opgespoorde ziektes in geval van moeilijk onder controle te krijgen diabetes. De symptomen van suikerziekte zijn trouwens de eerste tekenen van acromegalie: verhoogde eetlust, een dier dat meer plast en meer drinkt.

Ook fysieke veranderingen kunnen worden waargenomen: meer ruimte tussen de tanden, verbreding van de schedel, van de poten en van de tong. In sommige gevallen komen ook hartafwijkingen en/of neurologische afwijkingen voor.

DIAGNOSE

De diagnose van acromegalie wordt gesteld op basis van een bloedtest: dosering van het zogenaamde IGF-1 hormoon dat toeneemt naarmate er meer GH is.

Een CT-scan of een RMI bevestigt de aanwezigheid van een tumor in de hypofyse.

In geval van hartafwijkingen is het aangewezen een echografie van het hart te maken.

BEHANDELING EN PROGNOSE

Verschillende mogelijke behandelingen worden overwogen. Elk geval moet individueel worden onderzocht om de meest gepaste behandeling aan te reiken:

• Behandeling met medicatie met moleculen die het GH blokkeren, maar die niet altijd even doeltreffend is ;
• Radiotherapie die de grootte van de tumor in de hypofyse via bestraling doet afnemen en waardoor de klinische tekenen beter onder controle worden gehouden ;
• Chirurgie om de tumor in de hypofyse te verwijderen. Er zijn echter maar enkele instellingen die deze interventie uitvoeren omdat ze zo complex is ;
• Als geen enkele van bovenstaande behandelingen in aanmerking komt, kan men proberen de suikerziekte beter te behandelen door de insulinedoseringen te verhogen (behandeling waarmee het suikergehalte in het bloed wordt verlaagd). Het gaat in dat geval alleen om een ondersteunende behandeling.

Over het algemeen is de prognose op korte termijn goed, maar onzeker/slecht op lange termijn.

Dokter Emilie Vangrinsven
Diplomaat van European College of Veterinaire Interne Geneeskunde | PhD U-Liège