De slokdarm is het deel van het spijsverteringskanaal dat tussen de mond en de maag ligt. Het voedsel wordt richting maag getransporteerd dankzij het samentrekken van de spieren in de slokdarm.
Bij œsofagitis is de wand of het slijmvlies van de slokdarm ontstoken.
Eén van de meest voorkomende oorzaken van œsofagitis is gastro-œsofageale refluxziekte: zure maaginhoud stroomt terug en irriteert de slokdarm. Er ontstaat een vicieuze cirkel omdat slokdarmontsteking de tonus van de onderste slokdarmsfincter (cirkelvormige sluitspier die de slokdarm van de maag scheidt en voorkomt dat inhoud van de maag terugstroomt naar de slokdarm) doet afnemen. Dat veroorzaakt nog meer reflux en verergert dus de œsofagitis. Een algemene anesthesie kan een gastro-œsofageale reflux uitlokken en bijgevolg het begin van œsofagitis veroorzaken.
Bij honden worden brachycefale rassen zoals de Franse buldog of de mopshond vaak getroffen door gastro-œsofageale reflux en œsofagitis. Dat wordt verklaard door hun anatomie en hun frequente afwijkingen van de bovenste luchtwegen.
Elke andere chemische, mechanische of thermische irritatie kan leiden tot œsofagitis.
Katten zijn meer dan honden vatbaar voor slokdarmontsteking die wordt veroorzaakt door de inname van bepaalde geneesmiddelen. Daarom wordt aangeraden om de dieren water te laten drinken, vooral na het toedienen van een tablet doxycycline, zodat de tablet niet te lang in de slokdarm aanwezig blijft.
De symptomen zijn niet altijd duidelijk of specifiek. Er wordt verlies van eetlust waargenomen, overmatige speekselafscheiding, herhaaldelijk en moeilijk slikken, kokhalzen, kauwen, abnormaal gedrag van honden die “lucht likken”, nervositeit, hoesten…
De beste manier om de diagnose van oesofagitis te bevestigen is gastroscopie. Bij deze techniek wordt gebruik gemaakt van een soepele buis die is voorzien van een camera waarmee het slijmvlies van de slokdarm en de maag kan worden bekeken.
Wanneer een oorzaak van œsofagitis wordt geïdentificeerd zoals een vreemd lichaam, een geneesmiddel of braken, dan moet die oorzaak worden behandeld. Angst kan de toestand verergeren alsook het inslikken van andere objecten dan voeding zoals speelgoed, stukjes hout, etc.).
Het andere deel van de behandeling bestaat erin de zuurtegraad van de maaginhoud te doen verlagen zodat deze de wand van de slokdarm niet meer irriteert. De meest gebruikte molecule is een zuurremmer die omeprazol heet. De behandeling duurt gemiddeld 1 tot 4 weken, afhankelijk van de mate waarin de slokdarm is beschadigd. Een slijmvliesbeschermer zoals Gastro Supp TM mag ook worden toegediend.
Voor de meeste patiënten is de prognose zeer gunstig.
Dokter Emilie Vangrinsven
Diplomaat van European College of Veterinaire Interne Geneeskunde | PhD U-Liège
Assistente aan de Universiteit van Luik in de huisdierenkliniek | Auteur en coauteur van talrijke wetenschappelijke artikelen.
