Bloedarmoede betekent dat het aantal rode bloedcellen abnormaal laag is. De belangrijkste functie van rode bloedcellen is het transport van zuurstof naar de verschillende weefsels van het organisme. Als een patiënt bloedarmoede heeft, krijgen de weefsels onvoldoende zuurstof.
Hemolytische anemie betekent dat een vermindering van het aantal rode bloedcellen wordt veroorzaakt door de vernietiging (lyse) van rode bloedcellen. En ten slotte geeft de term ‘immuungemedieerd’ aan dat het het immuunsysteem is dat aan de oorsprong ligt van de vernietiging van de rode bloedcellen.
Wanneer het immuunsysteem normaal functioneert, kan het ‘slechte’ elementen herkennen die vernietigd moeten worden, zoals bij een infectie. In het geval van immuungemedieerde hemolytische anemie (IMHA) categoriseert het immuunsysteem ten onrechte gezonde rode bloedcellen als elementen die vernietigd moeten worden om het organisme te beschermen.
Deze disfunctie van het immuunsysteem kan zich zonder duidelijke reden ontwikkelen (primaire of idiopathische IMHA) of kan worden veroorzaakt door een element (secundaire IMHA). In theorie kan elke infectie, ontsteking of tumor een disfunctie van het immuunsysteem veroorzaken. Soms is het echter moeilijk te bewijzen dat er een oorzaak-gevolg-verband bestaat tussen de twee problemen.
De Cocker-spaniël is vatbaar voor primaire IMHA.
De symptomen zijn secundair aan de aanwezigheid van bloedarmoede. Vaak worden bleke slijmvliezen, zwakte, inspanningsintolerantie en snelle ademhaling waargenomen. In sommige gevallen worden de slijmvliezen geelachtig (geelzucht) en/of krijgt de urine een roodbruine kleur als de lever ziek is.
In functie van de snelheid en ernst van de vernietiging van de rode bloedcellen, kan het dier een dringende behandeling nodig hebben om te worden gestabiliseerd door middel van een transfusie van rode bloedcellen.
In een eerste fase moet de oorzaak van de bloedarmoede worden vastgesteld. Via bepaalde bloedonderzoeken (autoagglutinatie op objectglaasje, Coomb-test, aanwezigheid van sferocyten in bloeduitstrijkjes) kan worden aangetoond of het immuunsysteem betrokken is bij de vernietiging van rode bloedcellen.
In een volgende fase wordt bepaald of de IMHA primair of secundair is. Verschillende aanvullende onderzoeken kunnen worden overwogen om naar een onderliggende oorzaak te zoeken: volledig bloedonderzoek, echografie van de buik, röntgenfoto’s van de borstkas, specifiek zoeken naar infectieverwekkers, enz.
In sommige gevallen valt het immuunsysteem de voorlopers van bloedcellen (jonge rode bloedcellen die nog niet volgroeid zijn) aan die zich in het beenmerg bevinden voordat deze de tijd hebben gehad om in de bloedsomloop terecht te komen. In dit geval wordt een beenmerganalyse aanbevolen. Deze vorm van IMHA komt vaker voor bij katten.
De behandeling hangt af van de onderliggende oorzaak. Als er geen oorzaak kan worden geïdentificeerd, wordt een immunomodulerende behandeling (medicijnen die het immuunsysteem moduleren) opgestart. Als er een onderliggende oorzaak wordt vastgesteld of vermoed, wordt deze behandeld en wordt de respons op de behandeling geëvalueerd via controle van het aantal rode bloedcellen.
Bij honden wordt primaire IMHA vaker gediagnosticeerd dan secundaire IMHA. Een immunomodulerende behandeling (corticosteroïden) is daarom vaak noodzakelijk.
In bepaalde gevallen kan de immunomodulerende behandeling geleidelijk worden afgebouwd en na enkele maanden worden stopgezet; recidieven kunnen echter optreden. In andere gevallen is een levenslange behandeling nodig.
Ondersteuning met Hepa Supp TM en Anti-Ox TM is zeer nuttig.
Dokter Emilie Vangrinsven
Diplomaat van European College of Veterinaire Interne Geneeskunde | PhD U-Liège
Assistente aan de Universiteit van Luik in de huisdierenkliniek | Auteur en coauteur van talrijke wetenschappelijke artikelen.
