Het Brachycefaal Obstructief Syndroom is ook bekend onder de afkorting BOS of BAOS (Brachycephalic Airway Obstruction Syndrome). Brachycefaal betekent « korte schedel ».
We spreken van een syndroom omdat het over een complex van afwijkingen gaat die samen een entiteit vormen die deze pathologie kenmerkt.
Sommige rassen zoals de Franse buldog, de Engelse buldog, de Mopshond, de Pekinees en de Cavalier King Charles Spaniël hebben de anatomische bijzonderheid dat ze een minder langwerpige schedel hebben dan andere hondenrassen en een zeer korte snuit. Deze anatomische bijzonderheden werden verkregen na jarenlange genetische selectie. Jammer genoeg is deze selectie uit de hand gelopen en heeft deze geleid tot het verschijnen van vele verzwakkende symptomen waarvan de ernst sterk kan variëren van geval tot geval.
Het brachycefaal obstructief syndroom bestaat voornamelijk uit ademhalings- en spijsverteringsstoornissen. Wat de ademhaling betreft, zien we onder andere: vernauwde neusgaten, een te lang en te dik zacht gehemelte, een te dikke tong, een op zichzelf ingeklapt strottenhoofd en/of een luchtpijp met een kleine diameter. Op het niveau van de spijsvertering krijgen we vooral te maken met ontstekingen van de slokdarm en/of van de maag. Na verloop van tijd kunnen de ademhalings- en spijsverteringsafwijkingen verergeren en steeds moeilijker te behandelen worden. Het is dus belangrijk zo snel mogelijk in te grijpen, zelfs preventief.
Snurken wordt vaak gemeld bij brachycefale rassen. Dit wordt over het algemeen als normaal beschouwd voor deze rassen, maar er moet toch rekening mee worden gehouden dat ze het gevolg zijn van een abnormale anatomische conformatie. Er worden ook andere symptomen waargenomen zoals ademhalingsmoeilijkheden, intolerantie voor warmte en lichaamsbeweging (de hond moet stoppen om op adem te komen tijdens wandelingen of spelletjes), of zelfs bewustzijnsverlies (syncope).
Spijsverteringssymptomen zoals braken en/of regurgitatie zijn frequent.
Vernauwde neusgaten zijn gemakkelijk waar te nemen bij een algemeen onderzoek. Om de aanwezigheid van andere afwijkingen te controleren is de beste manier om een endoscopie uit te voeren onder algemene anesthesie. Op die manier kan een balans worden opgemaakt van alle ademhalings- en spijsverteringsafwijkingen en kan een gepaste behandeling worden voorgesteld. Soms worden ook röntgenfoto’s van de thorax voorgesteld om de diameter van de luchtpijp en het aspect van de longen te evalueren.
Honden met een brachycefaal syndroom zijn inderdaad meer vatbaar voor aspiratiepneumonie.
Eens de balans is opgemaakt van alle aanwezige afwijkingen, wordt voorgesteld om deze anomalieën in de ademhaling via chirurgie te corrigeren. Meestal bestaat deze ingreep uit het vergroten van de opening van de neusgaten en het inkorten van het zachte gehemelte. Wanneer de hond zowel ademhalings- als spijsverteringssymptomen heeft, kan chirurgische correctie van de ademhalingsafwijkingen in sommige gevallen ook de spijsverteringsafwijkingen verbeteren omdat er een oorzakelijk verband bestaat tussen beide. In sommige gevallen zijn de spijsverteringsafwijkingen echter te erg en moet ook een operatie worden voorzien voor het spijsverteringsstelsel en moet een medische behandeling worden opgestart.
De prognose hangt af van de ernst van de afwijkingen die in het begin aanwezig zijn. Het is aangeraden geval per geval in gesprek te gaan met de dierenarts van de hond.
Dokter Emilie Vangrinsven
Diplomaat van European College of Veterinaire Interne Geneeskunde | PhD U-Liège
Assistente aan de Universiteit van Luik in de huisdierenkliniek | Auteur en coauteur van talrijke wetenschappelijke artikelen.
