ETIOLOGIE EN PATHOGENESE

De bovenste luchtwegen bestaan uit trilharen die de lucht opwarmen en filteren, onzuiverheden opvangen en richting farynx bewegen. Daar kan het met micro-organismen beladen slijm ofwel worden doorgeslikt en vernietigd in de maag, ofwel worden opgehoest. Dit vernuftige systeem wordt mucociliaire lift genoemd.

Het zijn juiste deze cellen die de virussen die kennelhoest mee veroorzaken, gaan vernietigen.

Aangezien de mucociliaire lift ernstig wordt aangetast, kunnen het slijm en de onzuiverheden niet meer doeltreffend worden verwijderd. Het bijeengekomen slijm vormt een ware kweekbodem die de vermenigvuldiging van bacteriën bevordert. De belangrijkste bacterie bij kennelhoest is Bordetella bronchiseptica. Deze bacterie wordt beschouwd als een zoönoseverwekker. Dat betekent dat ze mensen kan besmetten en gevaarlijk kan zijn voor immunogedeprimeerden.

De bij de ziekte betrokken virussen zijn talrijk: canine para influenza virus (CPi), adenovirus 2 (CAV2), adenovirus 1 (CAV1), canine distemper virus (CDV), reovirus en canine herpes virus en influenza virus type A.

Bacteriën die de ziekte veroorzaken zijn Bordetella bronchiseptica, E. coli, Klebsiella spp, mycoplasma, Pasteurella spp, Pseudomonas spp, Streptococcus spp.

KLINISCHE VERSCHIJNSELEN

Gewoonlijk worden twee vormen van kennelhoest beschreven: een goedaardige vorm die 80% van de gevallen vertegenwoordigt en een ernstige vorm met een sterftecijfer van 5 à 10%.

Een hond met kennelhoest heeft koorts, anorexia, een lopende neus en tranende ogen. De hond heeft eerst een harde en droge hoest, met hoestaanvallen die verergeren bij inspanningen. Deze hoest wordt ook gemakkelijk uitgelokt als in het strottehoofd of in de luchtpijp wordt genepen. Dat is wat men een positieve hoestreflex noemt. Bij het ausculteren hoort de dierenarts geluiden als van een bronchopneumonie zoals knetterend gereutel.

DIAGNOSE

Zoals hierboven werd vermeld, berust de diagnose op de epidemiologische context. Het gaat hoofdzakelijk om jonge honden (8-9 weken) met een aanhoudende, steeds terugkerende hoest. In meer dan 40 % van de gevallen leven de zieken in groep of komen ze vaak in gemeenschappen: kennels, fokkerijen, jachthonden, pensions, shows, etc. Niet gevaccineerde honden krijgen te maken met een veel ernstigere vorm dan beschermde dieren.

Kennelhoest is geen seizoensgebonden ziekte. Elke hond, van elke leeftijd, kan het risico lopen ermee besmet te worden nadat hij op een plaats is geweest waar veel honden komen. Via een uitstrijkje van neus en keel kunnen de kiemen worden geïsoleerd en kan worden bepaald hoe gevoelig ze zijn aan antibiotica.

BEHANDELING

Vaak is een antibiotherapie van één of twee weken noodzakelijk. In functie van de symptomen zijn soms andere behandelingen nodig zoals niet-steroïdale ontstekingsremmers, hoestremmers, bronchodilators, expectorantia.

Aërosoltherapie en inhalaties zijn sleutels tot succes, onder andere met Respi Miloa™. Immune Supp™ is ook een eerste keus middel om het immuunsysteem van zieke dieren te versterken. Omdat het om een zeer besmettelijke ziekte gaat, moeten de zieke dieren worden afgezonderd.

PREVENTIE

Er bestaan vaccins die de honden beschermen, maar ze geven geen 100 % garantie. Preventie blijft het beste middel om zich te beschermen tegen ziekteverwekkers.

Dokter Isabelle de Grand Ry
DMV | GPCert In Small Animals Surgery
Centre Vétérinaire de l’ETOIL
Facebook