KLINISCHE VERSCHIJNSELEN

De symptomen van hyperthyreoïdie evolueren op een verraderlijke en progressieve manier. De belangrijkste redenen om een dierenarts te raadplegen zijn gewichtsverlies, polyfagie (de kat eet heel veel), polyurie-polydipsie (de kat drinkt veel en plast veel) alsook diarree en braken. De kat kan ook onrustig lijken, nerveus en soms zelfs agressief worden. De kat kan integendeel verzwakt en loom zijn als de ziekte al verder gevorderd is. De vacht is dof en ruw.

Bij een gezonde kat kan men de schildklier niet voelen, maar bij 90 % van de katten met hyperthyreoïdie zal men de schildklier wel kunnen voelen.

DIAGNOSE

Bij een klinisch onderzoek kunnen verschillende criteria wijzen op de diagnose:

• Vermagering ;
• Aanwezigheid van een krop (90% van de gevallen) ;
• Hyperactiviteit ;
• Polyurie-polydipsie ;
• spijsverteringsstoornissen zoals braken en diarree en hartproblemen (tachycardie, hartruis, galopritme).

Door middel van een bloedonderzoek kunnen de hoeveelheden hormonen worden vastgesteld, onder andere wordt de basale concentratie aan thyroxine, totaal T4, gemeten. Als het gehalte aan totaal T4 te hoog is, kan de diagnose van hyperthyreoïdie worden gesteld. Maar sommige gevallen zijn twijfelachtig, binnen de normwaarden. In die gevallen moeten bijkomende onderzoeken worden gevraagd zoals de hoeveelheid van vrij T4 of van TSH (thyroid-stimulating hormone dat wordt aangemaakt in de hypofyse, die zorgt voor het stimuleren van de aanmaak van hormonen door de schildklier).

Andere afwijkingen bij het bloedonderzoek kunnen voorkomen zoals een te hoge hematocrietwaarde (50% van de gevallen), een gewijzigd bloedbeeld, de zogenaamde « stressformule », een gematigde verhoging van de leverenzymen.

Ook het urineonderzoek kan verstoord zijn. In dat geval zien we een vermindering van de urinedensiteit (dilutie van de urine) en proteïnurie (aanwezigheid van eiwitten in de urine). Via een echografie van de schildklier kan de aanwezigheid van kleine gezwellen worden vastgesteld en soms ook het unilaterale of bilaterale karakter van de aandoening. Maar deze methode kan de aanwezigheid van ectopisch schildklierweefsel niet uitsluiten.

Een scintigrafie is de eerste keuze techniek, zowel om de diagnose te stellen als om de behandeling van hyperthyreoïdie bij katten te bepalen. Het is inderdaad de enige techniek om met zekerheid alle secreterende tumoren te identificeren en de diagnose te helpen stellen van een schildklier adenoom of carcinoom.

BEHANDELING

Er bestaan drie verschillende opties om hyperthyreoïdie bij katten te behandelen:

• Een medische behandeling met schildklierremmers. Deze substanties blokkeren de aanmaak van schildklierhormonen. Deze behandeling moet levenslang worden genomen en heeft het voordeel reversibel te zijn. Er treden wel vaak bijwerkingen op en de behandeling moet regelmatig worden aangepast. Tijdens de eerste 3 maanden wordt aanbevolen om de 2 à 3 weken op controle te gaan. Hier wordt een jodiumarm dieet aan toegevoegd (geen vis of andere producten uit de zee). Let wel op dat dit de proliferatie van de tumor van de schildklier niet verhindert ;
• Een chirurgische behandeling bestaat uit het chirurgisch verwijderen van het schildklierweefsel dat de oorzaak is van de overmatige hormonenproductie. Het is genezend en definitief op voorwaarde dat men erin slaagt al het betrokken weefsel te verwijderen, wat niet altijd mogelijk is. Als de zone die aan de basis ligt van de overmatige productie, te omvangrijk is, kan chirurgie geen oplossing bieden omdat er dan een risico bestaat op hypothyreoïdie en op hypoparathyreoïdie. Het is noodzakelijk voorafgaandelijk aan de operatie een scintigrafie te laten uitvoeren om de betrokken zone te definiëren ;
• Een metabolische radiotherapie is het gericht vernietigen van de secreterende tumoren door injectie van radioactief jodium. 90 tot 95% van de behandelde katten geneest na 1 injectie. Maar de behandeling is weinig voorhanden omdat niet veel centra ze kunnen aanbieden. Er is een verplichte opname van verschillende dagen opdat het dier niet meer radioactief zou zijn en er is een behoorlijke kost aan verbonden.

Dokter Isabelle de Grand Ry
DMV | GPCert In Small Animals Surgery
Centre Vétérinaire de l’ETOIL
Facebook